Elektrisch rijden is de toekomst en steeds meer bedrijven stappen over op duurzame mobiliteit. Maar laten we eerlijk zijn, zonder een laadpaal kom je met een elektrische auto niet ver. Waar moeten medewerkers hun auto opladen? En wie draait eigenlijk op voor de kosten? Tijd om dit eens duidelijk op een rijtje te zetten.
Een werkgever is niet verplicht om een laadpaal bij een medewerker thuis te installeren, maar het kan wel een mooie extra zijn. Zeker als iemand vaak onderweg is of hybride werkt, is het handig om de auto thuis op te laden. Krijgt een medewerker geen laadpaal thuis, dan is de kans groot dat er op de werkplek genoeg laadpunten beschikbaar zijn. Vaak krijgen medewerkers dan een laadpas om daar gebruik van te maken. Maar wat als iemand liever thuis oplaadt? In dat geval kan de medewerker zelf een laadpaal laten installeren, maar dan zijn de kosten voor eigen rekening.
Stel je voor dat je werkgever betaalt voor de volledige installatie van laadpalen bij de werknemers thuis. Dat is natuurlijk een topdeal, want die kosten kunnen flink oplopen, tot wel €3.500! Maar wat als je zelf het initiatief neemt en een laadpaal koopt? Dan wordt het wat ingewikkelder. Sommige werkgevers zijn bereid om een deel van de kosten te vergoeden, maar om gedoe met de Belastingdienst te voorkomen, is het slim om vooraf duidelijke afspraken te maken. Een 'ruling' aanvragen kan bijvoorbeeld helpen om alles helder te krijgen. Kortom, even goed overleggen met je werkgever kan je een hoop gedoe en onduidelijkheid besparen.
Dit is waar het ingewikkeld wordt. Een elektrische auto opladen kost stroom en die komt gewoon van de eigen energierekening. Een tankkaart is makkelijk, maar bij elektrisch laden werkt het net even anders. Moet een medewerker die kosten dan zelf betalen? In principe wel, maar sommige werkgevers vergoeden dit. Dit kan op verschillende manieren. Een van de opties is split billing. Hierbij registreert de laadpaal exact hoeveel stroom er is verbruikt en wordt dat bedrag teruggestort aan de medewerker. Vervolgens krijgt de werkgever een factuur van de leverancier. Klinkt als een prima oplossing, maar dit werkt alleen als de laadpaal een aparte teller heeft. Heeft de laadpaal dat niet? Dan kan de medewerker een maandelijkse kostennota indienen. Het probleem? Veel laadpalen houden niet exact bij wat het laden heeft gekost. In dat geval kan een vaste maandelijkse vergoeding een uitkomst zijn. Dit is misschien niet altijd 100% accuraat, maar het voorkomt een hoop administratieve rompslomp.
Stel je voor, je hebt net een mooie laadpaal van Flexi Charge thuis laten installeren en je wisselt van werkgever. Wat dan? Dit hangt af van de afspraken in het contract. In sommige gevallen kan de medewerker de laadpaal overnemen door een bedrag af te spreken met de werkgever. De prijs hiervan hangt af van hoe lang de laadpaal al in gebruik is. Wil de medewerker de laadpaal niet overnemen? Dan kan de werkgever besluiten om hem te laten verwijderen. Niet ideaal, maar wel iets om vooraf rekening mee te houden.
De regels rondom de terugbetaling van elektriciteitskosten zijn nog niet helemaal helder. Vaak worden deze kosten belast als voordeel van alle aard als de bedrijfswagen ook privé wordt gebruikt. Dit betekent dat er mogelijk belasting over betaald moet worden. Een beetje een grijs gebied dus, waar nog niet alle bedrijven een eenduidig beleid voor hebben. Elektrisch rijden is de toekomst en bedrijven die hun medewerkers hierin ondersteunen, lopen voorop. Een laadpaal aanbieden kan een mooie extra zijn, maar het is wel belangrijk om duidelijke afspraken te maken over de kosten en vergoedingen. Want zeg nou zelf, niemand zit te wachten op financiële verrassingen achteraf.
