Wed. A. van Rumpt en Zonen

Wed. A. van Rumpt en Zonen

Dat stond op het portier van de rode vrachtwagens. Een familiebedrijf in goederenvervoer in Stad aan het Haringvliet op Goeree-Overflakkee. Die weduwe is Jannetje Schuurman, geboren in 1902, overleden in 1993. En het is mijn lieve en dappere oma. Sneeuwwit lang haar in een knotje, heldere, soms priemende ogen in een prachtig gerimpeld gezicht. Mijn broertje en ik bij haar op schoot, elk op een knie, aandachtig luisterend als ze op woensdagmiddag het kinderverhaal uit de Margriet voorlas. Mijn moeder was dan aan het werk op het kantoor van het transportbedrijf. Zij toverde met haar typemachine grote witte vellen om in rekeningen en brieven.

Terug naar Jannetje en haar zusje Anna. Vader was vee- en paardenhandelaar en had een herberg. Moeder overleed jong. Beiden leerden al snel zelfstandig te zijn en ontwikkelden zich tot nuchtere, ondernemende dames. Anna nam de herberg, café Panhuis, over. Ze runde het dorpscafé aan de dijk tot haar dood. Haar man deed het vermaak, hij speelde accordeon voor de gasten bij de kachel.

Jannetje en haar kersverse man, Arie van Rumpt, begonnen in 1924 hun eigen bedrijf en bouwden een woning aan de overkant van ‘Panhuis’, aan de Weel. Hun verhaal begint met een T-Ford (met laadbak!), op de plek van een oude dijkdoorbraak. Het waren nieuwe spannende tijden, vol van innovatie, vooruitgang en verwachtingen. Paarden werden ingeruild voor auto’s, de landbouwmechanisatie deed zijn intrede en het aantal vrachtwagens bij ‘Van Rumpt’ groeide gestaag. 

Al snel vliegt de wereld in brand. De Duitsers vorderen de vrachtwagens. Opstaan, moed verzamelen en opnieuw beginnen! Maar dan wordt in 1949 in sierlijke witte letters een nieuwe naam op de rode portieren geschilderd: Wed. A. van Rumpt en Zonen. De zonen, jonge twintigers nog maar. Stoppen was geen optie. Er moet brood op de plank, de telefoon opgenomen, de klanten bediend en de chauffeurs en monteurs verwachten hun loonzakje. 

In 1953 breken de dijken. Het water kolkt naar binnen. Jannetje en haar zes kinderen vluchten
net op tijd naar de zolder van het hoger gelegen ‘Panhuis’. Opstaan, moed verzamelen en opnieuw beginnen. Nog een rampjaar volgt! In 1956 overlijdt een van de zonen, eind twintig nog maar. Zomaar op het eigen erf, bij de bouw van zijn huis, naast dat van Jannetje.

Wat een veerkracht! Jezelf bij elkaar rapen en door. Nooit iets voor jezelf, dat is niet belangrijk, alles voor het bedrijf en de mensen die er werken. Op tijd zorgen voor koffie voor de chauffeurs. Dat vond ze erg belangrijk. Over familiebedrijven kun je boeken volschrijven, deze column toont een glimp. Inmiddels is het boek gesloten. In 2019 hield ‘Van Rumpt’ op te bestaan.

Jeanet van Antwerpen (1967) is economisch geograaf. Geboren in Middelharnis op het mooie eiland Goeree-Overflakkee. Als directeur van Schiphol Area Development Company (SADC), werkt zij via de ontwikkeling van state-of-the art business parks aan een sterkere regio. Sterk gemotiveerd om economische groei en het verbeteren van de leefkwaliteit hand in hand te laten gaan. Fervent reiziger, gepassioneerd duiker en (berg)wandelaar. Levensmotto: er valt altijd iets te ontdekken.

 


Reacties

WhatsApp us!