Romeo in de polder

Romeo in de polder

Romeo was de codenaam tijdens de (tot nu toe) mislukte overnamegesprekken tussen PostNL en BPost. Dergelijke gesprekken vinden altijd plaats in een sfeer van grote geheimhouding.

Zo ook bij mijn cliënt die zo’n traject binnen zijn bedrijf, nuchter als hij is, het tweede spoor noemt. Romeo was fantasierijker en de term ‘het tweede spoor’ was al in gebruik bij het UWV, maar vooruit, als ik tijdens onze gesprekken begin over ‘het tweede spoor’ weet hij onmiddellijk waar ik het over heb. Eerst kijkt hij of de deur van zijn kantoor goed dicht is, dan laat hij, vermoedelijk in een reflex, altijd zijn stemvolume dalen om mij vervolgens bij te praten. Zijn financiële man is op de hoogte, verder weet niemand het nog binnen het bedrijf.

Een familiebedrijf en mijn cliënt is de derde generatie. Hij worstelt. Is hij degene die het bedrijf mee kan nemen in de consolidatieslag die de sector teistert? Heeft hij nog zin om vol met de Buitenlandse markten aan de slag te gaan? Het is een lastige en eenzame worsteling. De verantwoording voor een mooi en succesvol familiebedrijf waar veel werknemers al jaren trouw en naar tevredenheid (ik heb zijn opa nog gekend) werken, is zwaar. Partijen kloppen steeds nadrukkelijker op de deur. Venture Capital op zoek naar interessante participaties. Met dat geld zou de onderneming een enorme stap de wereld in kunnen zetten. Of verkopen? Of...

We hebben het over zijn kinderen, de vierde generatie. Veel verder dan een weekje stage om te kijken of het wat is, is de oudste nog niet. Voor wie doe ik dit? Zelf nog even doorgaan en dan misschien toch de volgende generatie aan boord, hoe mooi zou dat zijn. Maar hoe leuk is het om voor die vierde generatie geparachuteerd te worden in een familiebedrijf. Een bedrijf dat volwassen is en complex en dagelijks te maken heeft met veranderende markten en weerbarstige regelgeving. Wil ik dat mijn kinderen wel aandoen, vraagt mijn cliënt zich hardop af. Ik luister en bedenk mij dat met de serieuze belangstelling van kopers er een proces van afscheid nemen, nee van rouw haast in gang is gezet. Ik weet ook dat dit een lastig te keren proces is. Er is vaak iets gebeurd in het hoofd van de ondernemer.

Doe ik er niet verstandig aan om nu te verkopen, dan kan ik daarna mijn kinderen supporten met cash en dan kunnen ze hun eigen onderneming starten. Ik zeg hem nog maar niet dat het uitlenen van geld vanuit zijn BV aan de kinderen straks nog maar heel beperkt mag, maar knik begripvol. Ik ken maar weinig ondernemers die tegen een goede prijs en met boter bij de vis hebben verkocht die spijt hebben van die beslissing, zeg ik hem. Nu is hij het die knikt, maar of ie overtuigd is...?

Het zijn boeiende processen en tijdens dit soort gesprekken besef ik mij weer ten volle waarom ik dit vak gekozen heb. Of hij gaat verkopen? Ik weet het niet. Hij zal niet de eerste zijn die zo’n hoge prijs noemt, dat een koper wel moet afhaken en tsja, dan moet je nog even door hè.

Eddy Staas is partner bij BDO Belastingadviseurs

 


Reacties

WhatsApp us!