Midlife

Wie tegen de 50 loopt, gaat nadenken over gezond en fit ouder worden. Voor de meesten van ons, waaronder ik, zijn daar enkele levensstijlveranderingen voor nodig. Zoals meer sporten. En dus stapte ik begin van dit jaar voor het eerst zo’n vervloekte sportschool binnen, vol met martelwerktuigen, spiegels en personal trainers die je zonder te blikken of te blozen opdragen tig burpees, squats, lunges en crunches te doen, waarna je de eerste drie dagen als een honderdjarige je nest uitkomt.

Sportscholen met louter personal trainers zijn de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond geschoten. Rij in de Duin- en Bollenstreek een willekeurig bedrijvenpark op en geheid dat je er een paar tegenkomt. Ik begrijp inmiddels waarom. Het is namelijk goede business. Want het kost een paar centen om je daar te laten afpeigeren, maar dan heb je ook wat.

De beul lacht je bij binnenkomst toe in een lijf zonder grammetje vet en vaak lurkend aan een groente- of eiwitshake. Het liefst dragen ze hempjes en strakke sportbroeken, zodat het textiel de vorm van de spierbundels aanneemt. Alsof ze willen zeggen: ,,Kijk naar mij, ik ben je voorbeeld, zo moet je worden.’’

In de eerste drie weken was de spierpijn gruwelijk. Toch bleef ik gaan, want ik had nu eenmaal een afspraak met de beul. Natuurlijk weet de beul alles over verantwoord sporten, maar zijn belangrijkste bijdrage is zijn aanwezigheid. Je wilt hem niet teleurstellen en dus kom je je afspraken na.

Allengs verdween de spierpijn. Na twee maanden hing alles iets minder slap en lieten de testen zien dat er enig vet in spiermassa was omgezet. Inmiddels ben ik van XL naar L gegaan, zeg ik dat strakke broeken nu eenmaal beter sporten en dat hempjes voor meer lucht zorgen. En mijn zoon? Die heeft een nieuwe slogan: ,,Een beetje gay is best okay.’’