Recent ben ik met mijn architectenbureau verhuisd vanuit mijn kantoor aan huis in Vinkeveen naar Dock15 in Mijdrecht. Dit bijzondere pand biedt ruimte aan zzp'ers en kleine bedrijven in, met name, de creatieve sector. Voor mij persoonlijk een nieuwe vorm van werken omdat ik naast een nieuwe werkomgeving, nieuwe computers, reistijd (voor mij nieuw), ik ook ineens heel veel nieuwe collega's had. Maar wellicht is dit niet helemaal wat er met de term ‘Het Nieuwe Werken’ wordt bedoeld.
Recent ben ik met mijn architectenbureau verhuisd vanuit mijn kantoor aan huis in Vinkeveen naar Dock15 in Mijdrecht. Dit bijzondere pand biedt ruimte aan zzp'ers en kleine bedrijven in, met name, de creatieve sector. Voor mij persoonlijk een nieuwe vorm van werken omdat ik naast een nieuwe werkomgeving, nieuwe computers, reistijd (voor mij nieuw), ik ook ineens heel veel nieuwe collega's had. Maar wellicht is dit niet helemaal wat er met de term ‘Het Nieuwe Werken’ wordt bedoeld.
Er is geen perfecte definitie over het Nieuwe Werken, maar in tegenstelling tot mijn verhuizing van huis naar kantoor wordt het vaker in verband gebracht met een omgekeerde beweging: mensen krijgen flexibele werktijden, hebben geen vaste werkplek en mogen ook vaak vanaf huis of elders werken. Je hebt tegenwoordig overal internet waarmee je verbinding kunt maken met het bedrijfsnetwerk en je kunt dus in feite overal ter wereld werken: in de trein, bij de Mc Donalds of op het strand.
Eén van de eerste kantoren met een vorm van het Nieuwe Werken was Interpolis. De standaard kantoorruimtes gingen op de schop en er werden compleet nieuwe vormen van werken bedacht waarbij de bottom line was dat je geen vaste plek meer had. Je kreeg een telefoon en een verrijdbaar kastje en je kon in feite overal werken. In het begin werkte dit goed en men hopte van de ene naar de andere flexibele werkplek. Na een tijd bleek echter dat een groot aantal mensen zich toch een vaste flexplek hadden toegeëigend, waar ook langzaam weer de foto's van de kinderen op het prikbord verschenen. Hebben we dus eigenlijk wel behoefte aan al die flexibiliteit? Zijn we niet eerder op zoek naar plekken waar je je comfortabel voelt?
Blijkbaar is er wel een verschil tussen een flexibele werkplek voor de werknemer van Interpolis en een zzp'er. Er ontstaan namelijk nog steeds mooie en zeer bijzondere voorbeelden van bedrijfsverzamelgebouwen met flexibele werkplekken waar je als zzp'er met je laptop kunt aanmeren en tegen lage kosten kunt werken. Google maar eens op de Seats2Meet, Caballerofabriek of Atoomclub. Wat erg belangrijk is bij deze nieuwe broedplaatsen is het netwerken met andere flexwerkers waardoor weer nieuwe business gecreëerd kan worden. Maar er ontstaan ook nieuwe samenwerkingsverbanden waarbij zzp'ers elkaar aanvullen en als collectief opdrachten aannemen. De synergie is in dit soort bedrijfsverzamelgebouwen echt voelbaar en wordt vaak gebruikt om het 'wij'-gevoel te versterken.
Een bijzondere overeenkomst tussen veel van deze opkomende broedplaatsen is dat ze gebruik maken van een andere trend, namelijk de leegstand van kantoren en bedrijfsverzamelgebouwen op verouderde industrieterreinen. Met de herbestemming van de Kompastoren zijn we een paar jaar geleden ook in Mijdrecht een ontwikkeling gestart om een bijzonder gebouw te realiseren waar ontmoeten, werken en vergaderen voor zzp'ers en bedrijven centraal staan.
Deze herbestemde gebouwen geven met hun nieuwe invulling vaak een impuls aan het omliggende bedrijventerrein waardoor een sneeuwbaleffect ontstaat en ook de omgeving opgeknapt wordt en leegstand wordt teruggedrongen. Mooi om te zien waar het Nieuwe Werken dus toe kan leiden.
