Het is niet alles goud wat er blinkt

Het is niet alles goud wat er blinkt

Niet alles is altijd zo mooi en kostbaar als het op het eerste gezicht lijkt. En dat geldt eigenlijk ook voor personeel. Zozeer zelfs dat het gezegde ‘Ik wens je veel personeel toe’ in de regel niet de meest prettige boodschap is. Dan word je namelijk vooral veel zorg, gedoe en ellende toegewenst. Bij de stelling ‘Goed personeel is goud waard’ zit het hem dus kennelijk vooral in woord ‘goed’.

Maar dat maakt wel dat ik bij personeel in plaats van aan ‘goud’ dan toch eerder aan ‘koolstof ’ moet denken. En dan niet in de vorm van grafiet, het koolstof in de tweedimensionale molecuulstructuur, waar wij bij ons op het bureau nog steeds regelmatig mee schetsen. Nee, dan juist het koolstof in de vorm van diamant, dus in de driedimensionale tetraëderstructuur, die het materiaal in aanleg al zo bijzonder maakt. En dan moet het uiteindelijke bewerken zelfs nog beginnen.

Want in de regel zul je het ruwe materiaal tegenwoordig in de eigen ‘slijperij’ (lees: je eigen bedrijf) toch altijd nog verder naar de uiteindelijke verschijningsvorm en schittering moeten brengen. De meeste opleidingen sluiten in de regel namelijk al lang niet meer aan op het werkelijke bedrijfsleven, dus daar zal ook binnen het eigen bedrijf (op de eigenlijke ‘school des levens’) nog verder aan gewerkt moeten worden; dit uiteraard met de volle inzet van zowel werknemer als werkgever. Daarbij zijn de vier belangrijkste kenmerken van diamant: cut, carat, clarity en colour, ten aanzien van personeel simpel te vertalen naar respectievelijk: functionaliteit, capaciteit, intelligentie en persoonlijkheid. Allemaal aspecten waar met inzet, geduld en vakmanschap (en bij voorkeur ook met passie) aan geslepen kan worden om elke unieke medewerker op een zo passend mogelijke functie en daarin op een zo maximaal mogelijk niveau te kunnen laten schitteren. Mooi om daaraan mee te mogen ‘slijpen’ en om ze daarbij van ‘ruwe diamant’ of ‘groeibriljant’ naar de mooiste ‘edelstenen’ te kunnen zien groeien.

Realiseer je daarbij wel dat, hoe mooi ze ook zijn, diamanten in het donker niet kunnen stralen, want daar is nu eenmaal licht voor nodig. Licht dat erin gaat en dat er, spiegelend op alle met zorg gekozen en met veel precisie vervaardigde slijpvlakken, in de regel dan nóg mooier weer uitkomt.

Dus zorg er vooral ook voor dat je je medewerkers de juiste input geeft om er, met optimale gebruikmaking van al hun eigen facetten, nóg mooiere output van te maken. En dat dan het liefst in een prettige, veilige en collegiale werksfeer. Dat maakt dat ze zinvol bezig zijn en dat versterkt hun eigenwaarde en hun commitment, waardoor ze niet alleen trots op hun werk, maar ook op hun bedrijf kunnen zijn. Daar gaan ze met zijn allen dan nóg meer van glimmen en glinsteren en dat maakt dat het voor de individuele ‘edelstenen’ (de medewerkers) ook waardevol zal zijn om bij de ‘hele collectie’ (het bedrijf) te horen.

Op die manier kan elk bedrijf uiteindelijk uitgroeien tot een mooi en duurzaam collectief met in de regel als belangrijkste doel het behoud van de collectie en het waar mogelijk uitbreiden. Op zich een prettige en misschien zelfs wel briljante constatering, vooral als je daarbij dan ook de boodschap van James Bond nog in gedachten houdt: ‘Diamonds are forever’.

Hans Zwetsloot is directeur van STOL architecten en voorzitter van het ONDB (Ondernemers Netwerk Duin- en Bollenstreek), een regionaal ondernemers- netwerk met ruim 300 leden.

 


Reacties

WhatsApp us!