Het is de Vraag of dit duurzaam is?
In elke organisatie zijn het de mensen die er aan verbonden zijn: “Het Grote kapitaal”. In alle bedrijven en organisaties zijn de mensen die er werken het gezicht. In deze tijd van krimp worden er mensen weg geschreven om toch tot een goed economisch resultaat te komen. Het is een vicieuze cirkel, uiteindelijk zullen we de mensen die aan de kant komen te staan toch met elkaar moeten betalen en onderhouden.
Het is de Vraag of dit duurzaam is?
Een model waar mensen in een bedrijf aan boord blijven ondanks de teruglopende omzet, waar er in plaats van ontslagen, vanuit de overheid een loon ondersteunend beleid gevoerd zou worden, is voor iedereen gezonder en meer
duurzaam. In een samenleving waar het besef is dat alle mensen er toe doen, hoort een model wat bevestigt dat de mens het grootste kapitaal is wat er bestaat. Geld is slechts een middel om te komen tot een meer duurzame
samenleving. Vreemd dat we niet de mensen maar het geld centraal stellen in alle economische modellen.
We zien mensen in economische zin als een last, een economische kostenpost. In de kostenstructuur zijn er in de winst- en verliesrekening maar enkele zaken die beïnvloedbaar zijn.
De grootste post zijn de loonkosten, die post is stuurbaar mits je in je totale beleid zorgt voor voldoende tijdelijke contracten. De winst van een bedrijf zit niet in de eerste 90% van de omzet maar in de laatste 10% van de omzet. Missen we de laatste 10% van de omzet dan nemen we afscheid van een aantal medewerkers. Voor dat laatste stuk omzet gaat het licht in een bedrijf niet vroeger aan en niet later uit. Het gevolg is een verhoging van de werkdruk, een
oplopend ziekteverzuim, geen tijd meer voor innovatie, geen klantgerichtheid, een verschraling van het geheel. De 90% omzet is de nieuwe 100% omzet. Ik noem het ‘de kaasschaaf methode’. En dan beginnen we opnieuw! En uiteindelijk raakt de kaas op.
In het woord duurzaam zit het woord duur opgesloten. Zijn we te duur geworden? Is deze welvaart nog wel realistisch? Als de omzet de kosten niet meer kan verdragen, is het einde oefening! Alles wordt gemeten in geld alsof iets anders er niet toe doet! De opbouw van de winst- en verliesrekening is al jaren hetzelfde terwijl de wereld verandert, dat is toch op z’n minst vreemd te noemen. Duurzaamheid begint met draagvlak creëren, met doelen stellen, met het zichtbaar maken van de te verduurzamen projecten, te beginnen bij de winst- en verliesrekening.
Mensen zijn gelijk aan oud geld, zij zijn bestendig, zij zijn de ruggengraad van elk bedrijf. Investeren in mensen in aandacht en educatie is het meest duurzame wat een bedrijf kan en moet doen. Een idee om mensen in het voor hun vertrouwde bedrijf binnen te houden bij een slecht weer scenario is: stuur ze niet naar de kaartenbak maar laat de overheid in plaats van een uitkering te verstrekken de loonbelasting op NUL zetten voor dezelfde tijd als de uitkering zou lopen. Als dat niet voldoende is, faciliteer dan als overheid aan de omzetkant de bedrijven in uw gemeenten.
Er is meer mogelijk dan u denkt! We moeten het willen en we moeten het doen!
Gert Jongerius
