Pietia Laarhoven-van der Mark
Bij het ter perse gaan van deze editie ligt Prinsjesdag 2013 alweer enige weken achter ons. Nu ik dit schrijf, staat de media nog vol van discussies en analyses in navolging van de troonrede. Het woord participatiemaatschappij slaat vooral de klok! Zo schreef Marcel Hulspas “Het beest heeft eindelijk een naam. Het loopt al enkele maanden rond in Den Haag, iedereen heeft het geroken, het dook op in allerlei vergaderzalen op de achterste rij, maar hoe het beest heette, dat wist niemand.”
Exit verzorgingsstaat, leve de participatiemaatschappij! Bij termen als exit en participatiemaatschappij denk ik direct aan mijn ondernemingsrechtpraktijk, aan alle onderhandelingen die ik in dat kader heb gevoerd en alle contracten die ik heb opgesteld. Een participatiemaatschappij, ook wel private equity genoemd, neemt rechtstreeks deel in het aandelenkapitaal van een onderneming. De looptijd van de investering is afhankelijk van het type financiering, de ondernemingsfase en de marktontwikkeling. De investering is veelal voor bepaalde tijd, waarna een zogenaamde exit volgt. Menig lezer zal op zijn beurt bij private equity het beeld krijgen van fondsen die ondernemingen opkopen, saneren en maximaal rendement er uit trekken zonder mededogen.
Hoe past dit in het thema van deze editie: Finance in relatie tot Duurzaam Ondernemen? Onlangs was ik op kasteel Nyenrode bij een door Portland Partners georganiseerde bijeenkomst Ethics & Finance. Portland Partners is een
corporate services boutique firm. Vanwege uitlatingen als “de financiële sector heeft niet meer regels nodig maar meer waarden…”, “eigen verantwoordelijkheid wordt ontkend door een overdosis aan regelgeving en toezicht…” en “juridisch
correct kan tegelijkertijd moreel abject zijn…” werd stilgestaan bij de rol en samenhang van MVO, compliance en integriteit in de financiële sector nu en in de toekomst. Tijdens de bijeenkomst sprak Ruth de Groot (de vrouw achter Rudy Sustainable Design & Project Management) bevlogen over de twee gezichten van MVO: whitewashing en greenwashing. Lex Werkheim (director asset management solutions) verhandelde over hart versus wet. Marcel Canoy (hoofdeconoom bij Ecorys en hoogleraar aan de Universiteit van Tilburg) vertelde over zelfreflectie en mededogen en de ‘Triple-A econoom’ die in staat is te laveren tussen de cynicus en de cijferfetisjist. In zijn boek legt Marcel uit dat de Triple-A een kwinkslag is met serieuze ondertoon en niets te maken heeft met rating agencies. De Triple A-econoom gebruikt het gedachtegoed van Aristoteles, Thomas van Aquino en Adam Smith om oplossingen te bedenken voor hedendaagse problemen. Wellicht spreken we binnenkort ook wel van Triple-A participatiemaatschappijen?
Voor nu ken ik alleen de ESG participatiemaatschappijen. De Nederlandse Vereniging van Participatiemaatschappijen heeft een praktische handleiding over duurzaamheid in private equity gelanceerd. De afkorting ESG staat voor
Environmental, Social & Governance. Het houdt in dat factoren als energieverbruik, klimaatbeïnvloeding, hergebruik van grondstoffen, gezondheid, veiligheid en goed onder-nemingsbestuur worden meegewogen bij de selectie en het beheer van portefeuillebedrijven.
Binnen een verantwoordelijk ESG-beleid past de ambitie van participatiemaatschappijen om het bedrijven sterker en gezonder te maken. Dat vergt zelfreflectie en mededogen van alle betrokkenen. De Triple-A econoom zal zijn hart daarbij ophalen. En ik in mijn praktijk trouwens ook!
