De hand

De hand

Wie gaat wie voor het eerst weer een hand geven? Dat is dé grote vraag waar ik mee worstel. Een prangende kwestie. Sinds kort is onze vergaderruimte Music Meeting Lounge weer geopend. Een soort van wedergeboorte want we hebben onszelf deels opnieuw moeten uitvinden. En wat we er ook van vinden, het voelt in ieder geval anders. Alsof we de weg in onze eigen ruimte een beetje kwijt zijn en een rol spelen die niet bij ons past. Een onbeduidend bijrolletje in plaats van een hoofdrol.

In het oude normaal stak ik ferm mijn hand uit om mijn gasten hartelijk te begroeten. Maar nu? Angstvallig hield ik mijn hand achter mijn rug toen deze week de eerste gasten weer arriveerden. Geen hand geven, nee, geen hand geven, prentte ik mijzelf keer op keer in. Je wilt immers niet dat de eerste helden die het weer aandurven om buiten de deur te vergaderen gelijk rechtsomkeer maken omdat ze de situatie niet veilig achten. Dus stond ik krampachtig in de deuropening op gepaste afstand. Je wilt per slot van rekening niet het etiket opgeplakt krijgen van ‘de vrouw die handen geeft’ en ook geen kritische blikken en cynische opmerkingen incasseren, ‘zeg, zou zij het nieuws niet gevolgd hebben?’

Onbeschoft

Was het tot voor kort volstrekt ondenkbaar om je handen als een boer in je zakken te houden. Welbeschouwd, daar had je toch echt wel een hele plausibele reden voor nodig (woede, onmacht, religie). Of van nature onbeschoft, die categorie is er ook natuurlijk. In het nieuwe opgedrongen normaal is handen schudden verworden tot een verboden handeling. Door angstzaaierij resoluut uit ons systeem gegumd. Zodra we leren lopen en praten krijgen we gelijktijdig aangeleerd om deze nu verketterde handeling uit te voeren. Ik hoor het mijn moeder nog licht dwingend zeggen ‘geef je even netjes een handje?’ En zo instrueerde ik op mijn beurt mijn kindertjes weer. Een blijk van goede opvoeding. Nou, daar sta je dan nu…

Ik overpeins de voordelen. En die zijn er. Volop. Genoeg plakkerige, zweterige, slappe en net iets te stevige handen geschud om dit ritueel voorgoed af te zweren. Of nog erger: de hand die gebruikt wordt om je ruw dichterbij te trekken gevolgd door een ongewenste omhelzing.

Rutte

Hoe nu verder? Wie reikt als eerste de hand? Wie neemt het heft in handen? Of slaan we het voorlopig van de hand? Wiens handen jeuken? Of houden we onze handen voorlopig nog thuis? En wachten we op de persconferentie van Rutte waarin hij zijn hand over zijn hart strijkt en ons toestemming verleent of nemen we het recht in eigen hand? Wist je overigens dat er maar liefst zo’n slordige honderd spreekwoorden en gezegden zijn waar ‘de hand’ in voorkomt?

Gewapend met een meetlat zetten we de stoelen in de ruimte klaar voor de volgende gasten. Onze missie: onze gasten een onvergetelijk dag te garanderen is nog steeds van kracht. Nu aangevuld met een flinke dosis onbezorgdheid door het instellen van de anti-corona-veiligheidsmaatregelen waaronder plastic handschoenen. Ik wen eraan, maar wens anders. Ik denk dat als we ooit mogen terugkeren naar het oude normaal ik mij razendsnel kan aanpassen. In een handomdraai!

 

Marianne Kuiper

Eigenaar Efficient Hotel Partner & vergaderlocatie Music Meeting Lounge

Intermediair op het gebied van het zoeken en boeken van de perfecte locaties

Meer blogs lezen? www.efficienthotelpartner.nl


Reacties

WhatsApp us!