Foto: Oscar van der Wijk
Ik schrijf deze column exact één jaar na de start van de eerste lockdown. Inmiddels lopen we - sociaal en zakelijk - op onze laatste benen. We hunkeren naar perspectief en licht aan het einde van de tunnel, dat er met de komst van de vaccins gelukkig wel is.
Iedere crisissituatie heeft twee kanten. Letterlijk betekent crisis een tweesprong in de weg. De ellende die corona heeft veroorzaakt, is duidelijk. Maar heeft de coronacrisis dan ook goede dingen gebracht? In mijn beleving zeker.
Juist in deze crisis, waarin ons sociale leven en alles daaromheen vrijwel stilstaat, hebben we de kans gekregen om te reflecteren en waar nodig bij te sturen. Corona had geen vat op creativiteit en ondernemers en gezinnen waren vindingrijk om de boel draaiende te houden. Ingesloten patronen zijn doorbroken. De ratrace kwam tot stilstand en de coronacrisis bood ons tijd en ruimte. Thuiswerken heeft een enorme vlucht genomen. Leuke, creatieve innovaties hebben het licht gezien en de zorg krijgt eindelijk de aandacht die het verdient.
Deze crisis zou ook moeten worden gerelativeerd, zo hoor je vaak. We leven tenslotte niet in een oorlogssituatie. We hebben flink gehamsterd en meer dan voldoende eten en drinken in huis, kunnen ons vermaken met Netflix, computerspellen en we kunnen onbeperkt ‘connecten’ via Teams, Instagram en Snapchat. Hoe durven we te klagen?
Op zich is dat natuurlijk waar, maar daarin vinden we dus niet ons geluk. Ons geluk – en dat inzicht is in mijn ogen het beste dat deze crisis met zich heeft meegebracht - zit niet in individualistische en materialistische zaken. Geluk vinden we in sociaal contact, het gevoel van vrijheid, een knuffel of een bemoedigende arm om de schouder. Blokjes kaas uitdelen op de Oer-Hollandsche Kringverjaardag, als sardientjes in blik op een plein tijdens Koningsdag, maandagochtend de collega Feyenoord-supporter treffen op kantoor. Daar worden we gelukkig van. Laat dat de les zijn die we trekken uit deze crisis. Laat straks de telefoon, tablet en tv wat vaker links liggen en geniet van de mensen om je heen. Mensen die – letterlijk – dichtbij je staan.
Voor veel ondernemers voelt de coronacrisis inmiddels wel als een oorlogssituatie, waarbij de coronamaatregelen als niet aflatende mitrailleursalvo’s op bedrijven worden afgevuurd. Tegen deze ondernemers zou ik willen zeggen: houd vol! Deze crisis leert ook dat mensen bereid zijn om te helpen. Wellicht dat de nieuwe Wet Homologatie Onderhands Akkoord uitkomst kan bieden. Mijn collega Ruud de Vaan kan daar alles over vertellen en ik verwijs graag naar zijn bijdrage in dit blad. Om ook af te sluiten met een quote van Churchill: “If you are going through hell, keep going.”
Wiebe de Boer is woonachtig in Montfoort en sinds zeven jaar werkzaam bij TK advocaten notarissen als advocaat, waarbij hij ondernemers bijstaat – veelal binnen de sector Retail & Hospitality – op het gebied van arbeidsrecht en algemene verbintenissenrecht. In zijn vrije tijd fitnesst en tennist hij graag.
