De gedupeerde huizenbezitter. Nog geen vier jaar geleden wemelde het ervan in de praatprogramma’s. Huizenbezitters die zich gedupeerd voelden door banken. Want banken hadden hen te gemakkelijk een hoge hypotheek aangeboden. En dus moesten de banken de restschulden voor hun rekening nemen. We leven vier jaar later en het begrip ‘restschuld’ is bijgezet in het taalkundig museum, links van ‘zure regen’, rechts van ‘gat in de ozonlaag’. En op dit moment staat er forse druk op overheid en banken. Om vooral maar weer gemakkelijker hogere hypotheken te verstrekken.
De geschiedenis leert ons dat we van onze geschiedenis niets leren. Om voor die stelling extra bewijs te leveren neem ik u mee naar 1993, het jaar waarin het internet werd opengesteld voor bedrijven en particulieren. Binnen vier jaar werd alles dat met dat internet te maken had, beschouwd als ‘nieuwe economie’. Nina Brink’s World Online werd in korte tijd ‘virtueel’ meer waard dan AKZO. Beleggers in de oude economie werden als fossielen beschouwd. Totdat de koers van World Online halveerde. En de internetzeepbel in 2001 knapte en een wereldwijde recessie veroorzaakte. Een laatste voorbeeld van enkele jaren later. Ook in 2008 was de spaarrente in Nederland laag. Gelukkig was er de IJslandse bank Icesafe, die wel een riante rente betaalde. Dat Icesafe de tweede bank was van een land met net zoveel of weinig inwoners als de stad Utrecht, leek niemand te deren. Nederlanders brachten hun geld naar IJsland. En mochten na een paar maanden hun zielige verhaal ophangen in de praatprogramma’s.
Op dit moment herhaalt de geschiedenis zich. Allereerst: de bitcoins. Ik ken maar weinig mensen die me in Jip-en-Janneketaal kunnen uitleggen hoe het nu precies zit met cryptovaluta ofwel bitcoins en wat die onderliggende blockchain-technologie nu precies inhoudt. Maar wie op een ondernemersborrel bekent nog geen bitcoins te bezitten, wordt meewarig aangekeken. Wie geen bitcoins heeft, is een sukkel en mist de boot. Ook wat betreft ‘beleggen in woningen’ loopt vermogend Nederland op dit moment als lemmingen achter elkaar aan. Natuurlijk kan het verstandig zijn om particulier vastgoed toe te voegen aan een (gespreide) beleggingsportefeuille. Dat argument gold echter ook tijdens het dieptepunt van de crisis en toen waren de prijzen een stuk interessanter. Maar nu moet iedereen, in blinde paniek, nog dit jaar ‘een pandje’ hebben gekocht.
Het is fijn dat de Nederlandse economie weer in de lift zit, zodat we met elkaar weer wat kunnen verdienen. Maar laten we een beetje nuchter blijven. Er bestaat geen hoog rendement zonder hoog risico. En wat te mooi lijkt om waar te zijn, is dat waarschijnlijk ook.
Mag ik u vanaf deze plek een rendabel maar vooral gezond 2018 toewensen?
