Pietia Laarhoven-van der Mark
Het leven is een doorgaand proces van veranderingen. Verandering houdt een ieder bezig. Als het er op een bepaald vlak niet is, wordt er aan gewerkt het te realiseren. Is het er op een ander vlak wel, is het soms nodig het tij te keren. Dat op zich behelst weer een verandering. Niet vreemd dus dat men niet uitgepraat, geschreven én geadviseerd raakt
over anders maken en anders worden.
In mijn praktijk moet ik ook dagelijks dealen met verandering. In mijn vorige column schreef ik al dat elke dag voor mij anders is en regelmatig totaal anders verlopen dan gepland en/of verwacht. Niet elke verandering komt onverwacht. Aan wetswijzigingen kunnen bijvoorbeeld lange beraadslagings- en consultatieprocessen voorafgaan. Niet elk wetsvoorstel schopt het tot wet. Als dat wel zo is en je wordt voor het eerst geconfronteerd daarmee, geeft dat altijd een apart gevoel. Zoals alle eerste keren dat geven. Onlangs heb ik dat weer mogen ervaren, bij ontvangst van de goedkeuring op mijn eerste melding in het kader van de nieuwe zorgfusietoets.
Per 1 januari 2014 is het fusietoezicht voor de Nederlandse zorgsector uitgebreid met de zorgspecifieke fusietoets. Die toets houdt in dat een zorgaanbieder verplicht is het voornemen van een fusie, overname of joint venture (concentratie) bij de Nederlandse Zorgautoriteit (“NZa”) te melden, zodra één van de betrokken partijen een zorgaanbieder is die met tenminste 50 personen zorg verleent. Deze melding moet voorafgaan aan de melding bij de ACM, indien de concentratie tevens de omzetdrempels haalt die daarvoor gelden. Dit is een extra hobbel waar tijd-technisch rekening mee moet worden gehouden in een overnameproces dat –vanuit commercieel perspectief- veelal gebaat is bij een snelle voortgang. Omdat deze zorgfusietoets voor de NZa ook nieuw is, moeten de medewerkers intern nog standpunten innemen over vragen waar zij bij de behandeling van een melding tegenaan lopen. Uit de melding moet blijken dat goed is nagedacht over het nut en de risico’s van de concentratie, dat alle betrokkenen (cliënten, personeel, stakeholders zoals verzekeraars, enz.) op zorgvuldige wijze zijn betrokken bij de voorbereiding van de concentratie, dat het oordeel en de aanbevelingen van cliënten, personeel en andere betrokkenen overtuigend en beargumenteerd zijn meegewogen in de besluitvorming tot concentratie en dat de verlening van cruciale zorg niet in gevaar komt. Alsdan keurt de NZa de concentratie goed. Dat betekent dat met de melding een effectenrapportage moet worden gemaakt, dat alle adviestrajecten met cliëntenraden en ondernemingsraden moeten worden doorlopen en tegelijkertijd vinden de onderhandelingen tussen koper en verkoper plaats, de onderhandelingen met de bank(en), wordt gewerkt aan de andere transactiedocumenten en moet de bedrijfsvoering en het verlenen van zorg doorgaan! Schaken op vele borden.
De meldingen worden net als de fusiebesluiten gepubliceerd op de website van de NZa (http://www.nza.nl/publicaties/Besluiten/Fusiebesluit). Als je na zo’n eerste melding het fusiebesluit ontvangt, geeft dat een heerlijk gevoel. In de eerste plaats voor de klant. Maar ook omdat je als team weer iets hebt neergezet. Op de lange lijst van de te nemen stappen in het transactieproces, kan weer een vinkje worden gezet. Door met de volgende stap!
Pietia Laarhoven-van der Mark
