Eddy Staas
Het is zo’n standaardvraag op verjaardagen en feestjes. En…wat doe jij eigenlijk voor werk? Ik ben belastingadviseur zeg ik dan. Het is vaak het moment waarop het mis gaat. Mijn gesprekspartner verstaat “ik ben belastinginspecteur” en het is einde gesprek.
Vermakelijk is het als diezelfde gesprekspartner eerder in het gesprek stoer heeft zitten te vertellen hoe hij de fiscus de afgelopen jaren pootje heeft gelicht. Ik ben dan geneigd om het maar zo te laten daarmee mijn gesprekspartner een slapeloze nacht bezorgend. Soms ook ga ik de discussie aan en zeg dat het pootje lichten van de fiscus niet stoer is, uit de tijd is, en het voor mij een signaal is dat iemand juist een goede belastingadviseur kan gebruiken. Of ik leg uit dat ik ooit wel bij de Belastingdienst gewerkt hebt maar dat ik inmiddels aan de andere kant van de tafel werkzaam ben. Die opluchting die je dan ziet is geweldig. De rest van de avond gratis drank!
Ik moet zeggen dat ik met mijn klanten eigenlijk zelden of nooit over dit soort zaken praat. De tijd waarin ondernemers het als een sport zagen om de fiscus pootje te lichten ligt wel een beetje achter ons. Het is niet meer stoer. De ondernemers die ik ken hechten aan een goede relatie met de fiscus. Natuurlijk willen ze niet teveel belasting betalen maar ze willen vooral geen gezeur. Ze willen zich kunnen concentreren op het ondernemen en fiscaliteit leidt daarbij in het algemeen alleen maar af.
Ik denk dat de belastingtarieven in Nederland voor de meeste ondernemers wel acceptabel zijn. Dat is wel eens anders geweest in een tijd waarin bijvoorbeeld de inkomstenbelastingtarieven konden oplopen naar 80%. Dat waren nog eens tarieven!
Nu zie ik dat het de ingewikkelde en telkens weer veranderende regelgeving is die weerstand oproept. Ondernemers snappen dat gewoon niet. Neem nou de werkkostenregeling. Een regeling bedoelt om het woud van vrijstellingen in de loonbelasting te vereenvoudigen. Er is inderdaad nu sprake van een woud maar wel een woud waarin de ondernemers door de jaren heen aardig hun weg hebben gevonden. Dat woud moet nu gekapt worden maar er voor in de plaats komt een jungle. Ik moet ondernemers gaan uitleggen dat het vergoeden van een mobiele telefoonabonnement van een werknemer straks niet meer belastingvrij kan, maar het betalen van de mobiele telefoon van de werknemer door de werkgever wel. Dat zo’n regeling weerstand oproept snap ik wel. Dat dus de verplichte invoering van die regeling met nog eens een jaar is opgeschoven snap ik ook.
Ik voer discussies met klanten over het verschil tussen een IPhone en een IPad. Het eerste is namelijk een communicatiemiddel en blijft buiten de loonheffing als je het voor tenminste 10% zakelijk gebruikt. De IPad daarentegen is een computer en die moet je voor 90% zakelijk gebruiken. Als adviseur heb ik inmiddels dan ook verstand van Wordfeud en Ruzzle en krijg ik regelmatig kinderen van klanten aan de lijn die het zat zijn om op dat kleine schermpje van de IPhone van Pa Angry Birds te moeten spelen. Dan weet u gelijk waar die naam vandaan komt. Angry Birds; dat zijn de boze kinderen van ondernemers die om fiscale reden niet op de IPad mogen. Dat had een belastinginspecteur u echt nooit kunnen vertellen!
Partner bij BDO Belastingadviseurs
